Jos van Pinxteren (43) is soms wel vijf keer per week op de club te vinden. Als voetballer speelt hij vrijdagavond in de 7-tegen-7 competitie. En als trainer en coach van JO14-1 – het team waarin zijn zoon Jelt (13) voetbalt – maakt hij momenteel furore. Het team speelt hoofdklasse en doet dit verre van onverdienstelijk. “Ik vind de groei die alle jongens laten zien het mooiste wat er is.”

Hij omschrijft ODC als een prachtige club. “Alles is hier altijd goed georganiseerd. Naast de randvoorwaarden rondom het voetballen zelf, worden veel leuke activiteiten georganiseerd”, vindt Jos. “Ik ben daarnaast heel enthousiast over de jongens van JO14-1, voor hen zet ik me met liefde al jaren in.”

Wat heet! Al toen Jelt als 4-jarig voetballertje startte bij de Kidsclub, werd Jos zijn trainer. Hij is dus al 9 jaar actief als trainer én coach. “Elke dinsdag en donderdag geef ik training aan het team van Jelt. Op zaterdag coach ik langs de lijn. Ik heb daarnaast één seizoen nog training gegeven aan het team van mijn andere zoon Jens. Maar dat viel daarna op hetzelfde moment.”

Dat is dus drie keer per week. Maar de sportieveling speelt ook zelf nog een potje voetbal bij ODC. “Ik speel in de 7-tegen-7 competitie en startte vlak voor corona bij de veteranen. Maar wel die van LSV. Ik voetbal eigenlijk best wel veel.”

VERBRIJZELDE VOET

Jos is dan ook geen onbekende binnen ODC. “Ik heb zelf de hele jeugd bij de club gevoetbald. Tot ik in A1 zat en bij een ongeluk mijn voet verbrijzelde. Daarna kon ik lange tijd niet spelen. Ik heb later nog geprobeerd terug te komen, maar ik durfde niet.”

Jos geniet het meest van ‘zijn jongens’. “Ik vind hun groei het mooiste wat er is. Twee jaar geleden hebben we wegens omstandigheden van drie teams: JO13-2, JO12-2 én JO12-1, één team gemaakt. Dat was hard werken, maar we hebben een flinke groei doorgemaakt en een groepje gesmeed dat inmiddels hoofdklasse speelt.”

Hij vervolgt: “Hoe we dat gedaan hebben? We praten veel en communiceren open en eerlijk. De truc daarbij is wederzijds respect. Dat betekent niet klagen, maar elkaar positief coachen. Dat gaat steeds maar beter en beter. En dat uit zich in goede resultaten.”

DRIETAL

De trainer heeft - naast het groepsproces - ook aandacht voor individuele kwaliteiten. “Wat ik vaak doe, is spelers die het iets moeilijker aansluiten extra aandacht geven. Dit en al het andere doe ik overigens niet alleen. Rowan van Alebeek, keeper van de selectie, regelt veel technische dingen en neemt steeds meer initiatief in het uitzetten van de lijnen. Ariën Egge, vader van voetballer Luca, is de regelneef. Hij regelt zaken als inschrijvingen van toernooien, wedstrijdformulieren en communicatie. We begeleiden JO14-1 met drieën en vullen elkaar goed aan.”

TIKKIE TAKKIE

Het maakt Jos trots dat de voetballers allemaal vrienden zijn. “Ze zoeken elkaar veel op. ik heb regelmatig mijn hele huis vol jongens zitten.”

Naast trots, vindt de trainer/coach ook het spelletje zélf tof. “Ik houd van voetbal. Vooral op hoger niveau is het onvoorspelbaar. Als je bovenin meedraait, speel je vaak moeilijke wedstrijden tegen de onderste teams. Die zijn extra gebrand om te winnen. Soms denk je dat je wint en is dat niet zo. Je kunt er geen pijl op trekken. De ene keer verliezen we en de week erop winnen we van dezelfde tegenstander.

En wat ik ook mooi vind: tikkie-takkie-voetbal. Als de jongens op deze leeftijd driehoekjes en een-tweetjes doen, word ik enthousiast en ga ik klappen. Fantastisch vind ik dat! Net als de werklust van sommige jongens.”

OP DE MIDDENSTIP!

Dit was een nieuwe aflevering van de rubriek ‘Op de middenstip!’. Clubleden die een actieve ODC-vrijwilliger willen voordragen voor een interview in deze serie, sturen een e-mail voorzien van contactgegevens naar vrijwilligers@odcvoetbal.nl. Redacteuren Linda van de Wiel of Marc Cleutjens nemen vervolgens contact op met de vrijwilliger. (Foto: Marc Cleutjens. Tekst: Linda van de Wiel).