Als coach van Zaterdag 2 is Noud van Brunschot (32) al sinds de start van het team succesvol. Het elftal begon vijf jaar geleden in de vijfde klasse en werd meteen kampioen. Inmiddels is zijn groep oud-selectiespelers uitgegroeid tot een sterke derdeklasser – en dat verdient een gesprek.

Het valt niet mee om voorafgaand aan de thuiswedstrijd tegen SCG ’18, die de mannen wonnen met 3-2, een fatsoenlijk gesprek te voeren. Coach Noud wordt voortdurend aangesproken. Zo laat voetballer Tom Ceelen vol trots zijn nieuwe kicksen, nog in de doos, zien. “Ze kosten godsamme 150 euro man”, roept hij.
Noud licht toe: “Tom was zijn voetbaltas met schoenen kwijt, dus heeft hij zojuist snel nog een nieuw paar aangeschaft. Dit is wel typerend voor dit team. En voor zaterdagvoetbal. Er wordt veel gegeind, maar sommigen zijn juist heel serieus. Dat zorgt voor een grappige dynamiek. En na de wedstrijd is het met een pilsje allemaal weer rechtgetrokken.”

KNIEBLESSURE

Noud werd coach wegens een steeds terugkerende knieblessure. “Ik ben inmiddels vijf keer geopereerd aan mijn rechterknie en moest op een gegeven moment aan mezelf toegeven dat voetballen niet meer lukt.” Toen zaterdag 2 het levenslicht zag, was het logisch dat de voormalig linksback de rol van coach op zich nam. 

Noud: “Met veel van de jongens heb ik jarenlang zelf gevoetbald en in geval van nood speel ik nog weleens een wedstrijdje mee. En toevallig is vandaag zo’n dag. In principe vlag ik, want ik ben reserve, maar ik doe mijn tenue voor de zekerheid onder mijn trainingspak aan.”

Hij vervolgt: “Je zult het niet geloven maar ons team bestaat uit 32 spelers. Toch lukt het met moeite om er elf bij elkaar te smokkelen voor elke wedstrijd. Vandaag waren we met elf man, waardoor ik dus meespeel. Ik vind dat wel leuk hoor, maar ik mag niet meer echt voetballen. Soort van.”
Naast stiekem met regelmaat voetballen, is Noud dus coach. “Ik regel het vervoer, zorg ervoor dat we met genoeg spelers zijn, dat de ballen meegaan met uitwedstrijden en samen met Roel van Lokven maak ik de opstelling. Gewoon alle randzaken.”

ZATERDAGVOETBAL

En dat dat doet de ODC’er met plezier. “Ik ben enthousiast over het zaterdagvoetbal. Ik vind het zoveel beter dan zondag. We kunnen nu lekker lang blijven hangen in de kantine en hebben de zondag voor onszelf. En die zaterdagen zijn gezellig” vindt hij. “Dus ik heb er niet lang over nagedacht om te switchen. Ook omdat veel vrienden in mijn team zitten. Of ik ook trainer ben? Nee, wij trainen niet. Dat merken we wel steeds meer hoor. We spelen vaak tegen jonge gastjes die twee keer per week trainen.”

Hoewel Noud een rood-wit-blauw hart heeft, werd hij pas lid van ODC toen hij naar de middelbare school ging. “Ik voetbalde daarvoor bij LSV, ik woonde destijds in Lennisheuvel. Maar omdat een aantal vrienden uit mijn klas bij ODC speelde, ging ik ook.”

NO-BRAINER
Dit is inmiddels 20 jaar geleden. “ODC is een mooie club. We spelen op een leuk niveau en hebben gezellige feestjes. Ook hebben we twee mooie sportparken en alles is hier goed geregeld. Kiezen voor ODC was voor mij een no-brainer.”

OP DE MIDDENSTIP!

Dit was een nieuwe aflevering van de rubriek ‘Op de middenstip!’. Clubleden die een actieve ODC-vrijwilliger willen voordragen voor een interview in deze serie, sturen een e-mail voorzien van contactgegevens naar info@tekstdoorlinda.nl of vrijwilligers@odcvoetbal.nl. Redacteuren Linda van de Wiel of Marc Cleutjens nemen vervolgens contact op met de vrijwilliger. Een van ons aanspreken in de kantine of langs de lijn, kan natuurlijk ook. (Tekst en foto: Linda van de Wiel.)